omada 4 pinelopi

Το ποίημα της Πηνελόπης

'Υφαινα , έπλεκα 

ένα γραφτό άρχιζα,κι έσβηνα 

κάτω από το βάρος της λέξης

γιατί εμποδίζεται η τέλεια έκφραση

όταν πιέζεται από πόνο το μέσα.

Κι ενώ η παρουσία σου είναι το θέμα της ζωής μου 

-παρουσία σου στη ζωή-

σκέψεις βγαίνουν στο χαρτί

και η φυσική χαρά του σώματος,

που απολαμβάνει.

Σβήνω,σχίζω πνίγω

τις ζωντανές κραυγές,

που είσαι έλα σε περιμένω.

Ετούτη η άνοιξη δεν είναι σαν τις άλλες,

και ξαναρχίζω το πρωί

με νέα πουλιά και νέα σεντόνια 

να στεγνώσουν στον ήλιο, 

θα΄σε πάντα εδώ

με το λάστιχο να ποτίζεις τα λουλούδια
και ο ήλιος να φωτίζει τα παλιά δωμάτια

φορτωμένα ηλιαχτίδες

και να φωτίζει την καρδιά μου

μες τη δικιά σου προσωπικότητα

ήσυχα φθινοπωρινά.

Η εκλεκτή καρδιά σου

-εκλεκτή γιατί τη διάλεξα-

θα'ναι πάντα εδώ

τις κλωστές που με δένουν

με τον σιγκεκριμένο αντρα

που αγαπώ,

όσο να γίνει σύμβολο αγάπης ο Οδυσσέας

και να αρμενίζει τις θάλασσες 

στο δικό μου το νού.

Σε λυσμονώ με πάθος κάθε μέρα

για να πλυθείς απο τις αμαρτίες 

της γλύκας και της μυρουδιάς 

κι ολοκάθαρος πια

να μπείς στην αθανασία.

Είναι σκληρή δουλειά και άχαρη

Μόνη  μου πληρωμή αν καταλάβω

στο τέλος τι ανθρώπινη αγάπη τι μίσος

ή πως λειτουργεί το εγώ,

στη τόση νοσταλγία στο τόσο χρόνο...